จริงๆแล้วจระเข้มีกี่สายพันธุ์

จระเข้สยามเป็นสัตว์ที่มีความสำคัญต่อระบบนิเวศน์น้ำจืดและเป็นสัญลักษณ์ของการอนุรักษ์สัตว์ป่าในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ การอนุรักษ์สายพันธุ์นี้จึงเป็นสิ่งสำคัญเพื่อรักษาความหลากหลายทางชีวภาพและความสมดุลของระบบนิเวศน์

จระเข้แม่น้ำไนล์เป็นหนึ่งในจระเข้ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก รองจากจระเข้น้ำเค็ม (Crocodylus porosus) ตัวผู้มีความยาวเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 3-5 เมตร และตัวเมียมีความยาวประมาณ 2.4-4 เมตร น้ำหนักของตัวผู้สามารถหนักได้ถึง 750 กิโลกรัม และมีรายงานพบตัวที่ยาวที่สุดในแทนซาเนีย มีความยาว 6.47 เมตร น้ำหนักประมาณ 1,090 กิโลกรัม

จระเข้แม่น้ำไนล์กระจายพันธุ์อยู่ทั่วไปในแหล่งน้ำจืดทั่วทวีปแอฟริกา และมีพฤติกรรมการล่าที่น่าสนใจ โดยจะล่าปลาและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่เป็นอาหาร รวมถึงมีพฤติกรรมกินพวกเดียวกันเองด้วย นอกจากนี้ จระเข้แม่น้ำไนล์ยังเป็นที่รู้จักในฐานะสัตว์ที่มีอันตรายต่อมนุษย์ โดยมีรายงานว่าทุกปีมีผู้ถูกจระเข้ทำร้ายและสังหารเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก

ระเข้ชนิดที่มีขนาดเล็กกว่า มีสีเทา-น้ำตาล และมีลายสีน้ำตาลเข้มถึงดำบนหาง ลูกจระเข้มีจมูกที่แคบและเป็นรูปตัว V ซึ่งจะกว้างขึ้นเมื่อสัตว์โตขึ้น ชอบอาศัยอยู่ในที่อยู่อาศัยน้ำจืด แม้ว่าจะทนต่อน้ำเค็มได้ เพื่อหลีกเลี่ยงการแข่งขันและการถูกล่าโดยจระเข้น้ำเค็ม ชนิดนี้กินสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กถึงขนาดกลาง

จระเข้ชนิดนี้มีขนาดพอประมาณ มีจมูกที่กว้างและมีลักษณะคล้ายจระเข้ มีสีตั้งแต่เทาเข้มถึงน้ำตาล มีเกราะที่ขยายใหญ่รอบคอ ซึ่งทำให้เป็นสายพันธุ์ที่มีเกราะป้องกันอย่างหนาแน่น ชอบอาศัยอยู่ในแม่น้ำที่ไหลเชื่อมช้า บึง และทะเลสาบ สามารถพบได้ในบึงชายฝั่ง แต่หลีกเลี่ยงพื้นที่ที่มีจระเข้น้ำเค็มอาศัยอยู่ มีอาหารหลักเป็นสัตว์มีกระดูกสันหลังหลากหลายชนิด

จระเข้ที่ใหญ่ที่สุดและดุร้ายที่สุดในโลกคือจระเข้น้ำเค็ม (Saltwater crocodile) หรือ Crocodylus porosus มีหัวที่ใหญ่และจมูกที่ค่อนข้างกว้าง โดยเฉพาะเมื่อโตเต็มวัย มีสีเหลืองอ่อนพร้อมลายดำเมื่อยังเป็นลูก แต่เมื่อโตเต็มวัยจะมีสีเขียวเข้ม อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมน้ำกร่อยและทะเล รวมถึงบริเวณล่างของแม่น้ำ สายพันธุ์นี้มีการกระจายพันธุ์ที่กว้างที่สุดในหมู่จระเข้ทั้งหมด มีการติดแท็กและพบว่าสามารถเดินทางไกลในทะเลได้ จระเข้น้ำเค็มเป็นผู้ล่าสุดยอดในระดับสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร ล่าสัตว์ทุกชนิดที่อยู่ในระยะเข้าถึงได้ ถูกจัดให้อยู่ในสถานะความเสี่ยงต่ำ (Least Concern) แต่มีประชากรบางกลุ่มที่มีความเสี่ยงสูงกว่า

เป็นจระเข้น้ำจืดสายพันธุ์หนึ่งที่มีถิ่นกำเนิดในเกาะบอร์เนียวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้¹ สถานะอนุกรมวิธานของมันถูกถกเถียงกัน ในขณะที่ผู้เขียนบางคนคิดว่ามันเป็นคำพ้องของ Crocodylus porosus หรือจระเข้น้ำเค็ม แต่คนอื่นๆ ก็แสดงหลักฐานที่แสดงถึงเอกลักษณ์ที่แตกต่างของมันหลังจากการอธิบายใหม่ในปี 1990 และ 1992¹ ในปัจจุบัน มักถูกมองว่ามีการระบุอย่างไม่ถูกต้องว่าเป็น C. porosus หรือ C. siamensis¹ จระเข้บอร์เนียวได้รับการจดทะเบียนภายใต้ **ภาคผนวก CITES II** ซึ่งรวมถึงสายพันธุ์ที่ไม่จำเป็นต้องเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ แต่ต้องควบคุมการค้าเพื่อหลีกเลี่ยงการใช้ประโยชน์ที่ไม่สอดคล้องกับการอยู่รอดของพวกมัน¹

เป็นจระเข้สายพันธุ์เล็กๆ แต่ดุร้ายมาก ชอบอาศัยอยู่ในหนองน้ำน้ำจืด สีสันจะสดใสแม้เมื่อโตเต็มวัย และเกล็ดจะมีลักษณะเป็น \”กรวด\” เป็นสายพันธุ์ที่ค่อนข้างอยู่บนบกและมีการเคลื่อนไหวที่ว่องไวบนบก และบางครั้งก็แสดงการล่าสัตว์บนบกด้วย จมูกกว้างมีกรามบนหนาและมีฟันขนาดใหญ่ ลักษณะเฉพาะและบันทึกฟอสซิลบ่งบอกถึงอาหารที่ค่อนข้างพิเศษในอดีต โดยกินสัตว์ขนาดใหญ่เช่นสลอธยักษ์ สัตว์ชนิดนี้บางครั้งแสดงพฤติกรรมการล่าฝูง ซึ่งอาจเป็นกุญแจสำคัญในการล่าสัตว์สายพันธุ์ใหญ่ในอดีต แม้ว่าจะมีขนาดที่เล็กก็ตาม ปัจจุบันเหยื่อส่วนใหญ่เป็นสัตว์มีกระดูกสันหลังขนาดเล็กถึงขนาดกลาง มันเป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์อย่างยิ่ง และประชากรป่าที่เหลืออยู่อยู่ภายใต้การคุกคามของการผสมพันธุ์

เป็นจระเข้ที่เล็กที่สุดในบรรดาจระเข้ที่มีชีวิตทั้งหมด มันเป็นสายพันธุ์ที่หุ้มเกราะหนาและมีสีดำสม่ำเสมอในผู้ใหญ่ ในขณะที่วัยรุ่นจะมีแถบสีน้ำตาลอ่อนกว่า อาศัยอยู่ในป่าเขตร้อนของแอฟริกาตะวันตก กินสัตว์มีกระดูกสันหลังขนาดเล็กและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในน้ำขนาดใหญ่เป็นอาหาร มันเป็นสายพันธุ์ที่ค่อนข้างบนบกและมีการล่าสัตว์บนบกโดยเฉพาะในเวลากลางคืน

เป็นจระเข้ที่เล็กที่สุดในบรรดาจระเข้ที่มีชีวิตทั้งหมด มันเป็นสกุล monotypic ของมันเอง อย่างไรก็ตาม การศึกษาใหม่ระบุว่าอาจมีสองหรือสามสายพันธุ์ที่แตกต่างกันออกไป มันเป็นสายพันธุ์ที่หุ้มเกราะหนาและมีสีดำสม่ำเสมอในผู้ใหญ่ ในขณะที่วัยรุ่นจะมีแถบสีน้ำตาลอ่อนกว่า อาศัยอยู่ในป่าเขตร้อนของแอฟริกาตะวันตก กินสัตว์มีกระดูกสันหลังขนาดเล็กและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในน้ำขนาดใหญ่เป็นอาหาร มันเป็นสายพันธุ์ที่ค่อนข้างบนบกและมีการล่าสัตว์บนบกโดยเฉพาะในเวลากลางคืน สายพันธุ์นี้จัดอยู่ในกลุ่มเสี่ยง

จระเข้แอฟริกาตะวันตกเป็นสายพันธุ์ที่มีขนาดเล็กกว่าและไม่ดุร้ายเท่าจระเข้แม่น้ำไนล์ มีจมูกที่แคบและสั้นกว่า และมีการกระจายพันธุ์ในพื้นที่ที่หลากหลายของแอฟริกาตะวันตกและกลาง ชอบอยู่ในทะเลสาบและบึงในพื้นที่ป่า และสามารถทนต่อน้ำกร่อยได้.

พันธุ์ขนาดกลางที่มีจมูกแคบและยาว อาศัยอยู่ในแหล่งน้ำจืดภายในป่าเขตร้อนของทวีป กินปลาเป็นส่วนใหญ่ แต่ยังรวมถึงสัตว์มีกระดูกสันหลังขนาดเล็กถึงขนาดกลางอีกด้วย เป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์อย่างยิ่ง

พันธุ์ขนาดกลาง พบตามแหล่งน้ำในป่าดิบชื้นหนาแน่น กินปลาเป็นส่วนใหญ่ ข้อมูลการอนุรักษ์ไม่เพียงพอ แต่จัดอยู่ในประเภทใกล้สูญพันธุ์อย่างยิ่งเมื่อรวมเข้ากับ M. cataphractus แม้ว่า M. leptorhynchus จะทำได้ดีกว่าในระยะเริ่มต้นก็ตาม